Alevisesi Ehl-i Beyt Forumları

Peygamber'in Vasiyetine Engel Olunduğunu Bildiren Rivayetin Kaynakları

Peygamber-i Ekrem (s.a.a) Veda Haccından döndükten sonra hastalandı ve bir grup sahabe Resulullah'ı ziyarete gidince Hz. Peygamber:

"Bana kâğıt kalem getirin, size benden sonra asla sapmayacağınız şeyler yazayım."

İmam Gazâlî Sırru’l-Alemin kitabının 4. makalesinde (Sibt b. Cevzî de Tezkires.36'da kendisinden rivayet etmiştir) ve diğer Sünnî âlimleride de kendi kitaplarında Peygamber-i Ekrem'in (s.a.a) şöyle buyurduğunu nakletmişlerdir:

"Bana kâğıt kalem getirin size benden sonra işlerin zorluğunu kaldırıcı ve size gerekli olan şeyleri yazayım."

Bazı rivayetlerde ise şöyle yer almıştır:

"Size benden sonra ihtilâfa düşmeyeceğiniz bir şeyler yazayım."

Ömer ise şöyle dedi:

"Bırakın bu adamı; şüphesiz O hezeyana kapılmıştır! Allah'ın kitabı bize yeter!"

Orada bulunan sahabeler ikiye bölündü; bazıları Ömer'i, bazıları da Peygamber-i Ekrem'i (s.a.a) savundu. Derken orada birbirlerine girerek seslerini yükselttiler. Büyük bir ahlak abidesi olan Peygamber-i Ekrem (s.a.a) rahatsız olarak şöyle buyurdular:

"Kalkın yanımdan, benim yanımda kavga etmek doğru değildir."

Bu, bizzat Peygamber-i Ekrem'in (s.a.a) huzurunda vuku bulan Müslümanların ilk fitnesiydi ve bu fitne Hz. Peygamber'in (s.a.a) 23 yıllık onca emeklerinden sonra gerçekleşti.

TAMAMI SÜNNÎ KAYNAKLARDIR

Buharî Sahih'in c.2, s.118'inde, Müslim Vasiyyet kitabının sonunda, HamidîCem'un
Beyne’s-Sahihayn'de; İmam Ahmed b. Hanbel Müsned'in c.1, s.222'sinde, Kirmanî Şerh-u Sahih-i Buhârî'de, Nevevî Şerh-u Sahihi Müslim'de, İbn Hacer Savaik'te, KadıEbu Ali, Kadı Ruzbehan, Kadı Ayyaz, İmam Gazalî, Kutbuddin Şafiî, Muhammed b. Abdulkerim Şehristanî, İbn Esir, Hâfız Ebu Nuaym İsfahanî, Sibt b. Cevzî ve nihayet birçok büyük ve Sünnî âlimi söz konusu elemli olayı tasdik ederek eserlerinde yazmışlardır.

Ömer Peygamber (s.a.a) gibi hasta birinin başı ucunda sesini yükseltti ve âdeta söverek şöyle dedi:

"Bırakın bu adamı, O hezeyana kapılmış"

Bu konuda Şair ne de güzel söylemiş:

Benim gözümdeki dikeni görüyorsun.

Ama kendi gözündeki hurma dalını görmüyorsun.

Halbuki Allah-u Teala şöyle buyuruyor:

"Muhammed sizden birinizin babası değildir, fakat o Allah'ın Resulü ve peygamberlerin sonuncusudur." (Ahzab 40)

Yani Peygamber'i ismiyle çağırmayın; ona "Resulullah" deyin. Ama bilindiği gibi Ömer edebe ve İlahî emre riayet etmeksizin ismiyle çağırmaktan öte Hz. Peygamber'e işaret ederek "bu adam" diye hitap etmiştir.

EHLİSÜNNET ÂLİMLERİ DE "HEZEYAN" KELİMESİNİ SÖYLEYENİN RİSALET MAKAMINA İNANMADIĞINI VE İMAN ETMEDİĞİNİ İTİRAF ETMEKTELER:

"Bu sözü her kim söylemişse, Peygamber-i Ekrem'e (s.a.a) iman etmemiş ve onun yüce risalet makamını tanımamıştır. Zira mezhep imamlarına göre Peygamberler insanları doğru yola eriştirme ve irşat etmemakamında gayb âlemiyle irtibat hâlindedirler. Dolayısıyla sağlığında da hastalık hâlinde de emirlerine itaat edilmesi icap eder. Dolayısıyla Hz. Peygamber'e böylesine küstahlıkla muhalefet etmek, onun büyük makamını tanımamaktır."

SÜNNÎ KAYNAKLAR

Nitekim Kadı Ayyaz Şafiî Kitabu’ş-Şifa'da,

Kirmani Şerh-i Sahih-i Buhârî'de,

NevevîŞerh-i Sahih-i Müslim'de ve birçok Sünnî âlimi kendi kitaplarında böyle demişlerdir.

"Peygamber heva heves üzere konuşmaz, o (söz) vahyedilen bir vahiydir."

Yine:

"Resul'ün size verdiklerini alın."

Keza:

"Allah'a ve Resulü'ne itaat edin."

Bu ve benzeri ayetler sizlere gerçekleri göstermektedir. Dolayısıyla bilmeniz icap eder ki ümmetin hidayeti için istenilen kağıt ve kaleme engel olmak Allah'a muhalefettir.

KUTBUDDİN ŞAFİÎ ŞİRÂZÎ'NİN ÖMER'İN SÖZLERİNE İTİRAZ ETMESİ:

Nitekim büyük Sünnî âlimlerinden olan Kutbuddin Şafiî Şirâzî, Keşfu’l-Guyûb'da şöyle diyor:

"Açıktır ki kılavuzsuz yolu bulmak mümkün değildir. Ömer'in; 'Allah'ın kitabı aramızdadır, kılavuza ihtiyacımız yoktur' şeklindeki sözüne şaşırıyorum. Ömer'in bu sözü, tıp kitapları yanımızdadır, doktora ihtiyacımız yoktur diyen kimsenin sözü gibidir. Şüphesiz ki bu söz
yanlıştır ve kabul edilemez. Zira herkes tıp kitaplarından anlayamaz ve mutlaka o ilmi bilen bir tabibe başvurması icap eder."

Kur'ân-ı Kerim de böyledir; kendi fikriyle Kur'ân'dan istifade edemeyenler de, Kur'ân ilmine sahip olanlara müracaat etmelidirler. Nitekim Kur'ân açıkça şöyle buyuruyor:

"Onu Resul'e veya kendilerinden olan emir sahiplerine götürselerdi, onların arasından işin içyüzünü anlayanlar, onun ne olduğunu bilirlerdi." (Nisa,83.)

Gerçek kitap, ilim ehlinin göğsüdür. Nitekim Kur'ân da şöyle buyuruyor:

"Hayır o (Kur'ân), kendilerine ilim verilenlerin sinelerinde (yer eden) apaçık ayetlerdir."
(Akebut, 49.)

Bu yüzden Hz. Ali (a.s) de şöyle buyurmuştur:

"Ben Allah-u Teala'nın konuşan kitabıyım, bu Kur'ân ise Allah-u Teala'nın susan kitabıdır."
(Kutbuddin'in sözünün sonu.)

Dolayısıyla insaf, ilim, akıl ve bilgi sahibi herkes, Ömer'in lafını reddetmekte ve Peygamber-i Ekrem'in (s.a.a) vasiyetine engel olmakla çok büyük bir zulüm işlediğini tasdik etmektedir.

Ebu Bekir'in ölüm anındaki vasiyetine engel
olunmaması da çok ilginç ve hayret vericidir.
Bütün tarihçilerin ve hadisçilerin yazdığına göre, Ebu Bekir ölmek üzereyken Osman b. Affan'a şöyle dedi:

"Söylediklerimi yaz; bu benim halka olan vasiyetimdir..." Osman da Ebu Bekir'in söylediği her şeyi yazdı.Ömer ve başkaları da orada hazır bulunuyordu, hiç kimse onun vasiyet
yazdırmasına engel olmadı; özellikle de Ömer, ne hikmetse: "Bize Allah'ın kitabı yeter, Ebu Bekir'in vasiyetine ihtiyacımız yoktur." demedi.
Ama bilindiği gibi "Allah'ın kitabı bize yeter" bahanesiyle Peygamber-i Ekrem'in (s.a.a) vasiyetine engel oldular...
Öyleyse İbret alın ey basiret sahipleri

Peygamber-i Ekrem'in (s.a.a) ashabı da bu musibete ağlamıştır. Nitekim Buharî, Müslim ve diğer büyük sunni âlimleri de Abdullah b. Abbas'ın ağladığını ve sürekli şöyle dediğini kaydetmişlerdir:

"Perşembe günü, ah ne perşembe günü!" Ab-
dullah b. Abbas bunu söylerken hüngür hüngür ağlıyordu; öyle ki gözyaşları yeri ıslatıyordu.
Ona,"Perşembe günü ne olmuş ki böylesine ağlıyorsun?" dediklerinde şöyle diyordu:

"Peygamber-i Ekrem (s.a.a) ağır hastalanınca ümmetini, yazacağı vasiyetle sapıklıktan korumak için kalem kağıt istedi. Ama orada
bulunanlardan bazıları ona engel oldular. Bundan da öte,"Hezeyan ediyor!" dediler. İşte o gün asla unutulmayacak olan Perşembe günüydü. Hz. Peygamber'e (s.a.a) engel olmalarının yanı sıra küstahça çirkin laflar da
söylediler"

SÜNNÎ KAYNAKLAR

Mısır; Tarih-î Taberî c.3, s.193

Mısır; İbn-i Esir, el Kâmil, c.2, s.320

Mısır; Müsned-i Ahmed, c.1, s.122

Sahih-i Buhari, cihad ve siyer kitabı, cevaizü'l
vefd babı, c.4, s.31

Daru'l Fikir, c.4, s.85

Matabiu'ş-Şa'b, c.2, s.178

Daru İhyai'l Kütüb, c.2, s.120

el-meahid, c.2, s. 125

Sahih-i Müslim, vasiyet kitabı, terkü'l-vasiyye
li-men leyse indehu şey babı, c.2, s.16

Eş-Şerefiyye, c.5, s.85

Muhammed Ali Sabih, c.4, s.55

el-Fecale, c.2, s.111

Sahih-i Buhari, ilim kitabı, kitabetü'l-ilm babı,
c. 1, s.37

Sahih-i Buhari, Peygamberin Kisra ve
Kayser'e mektubu, Peygamberin hastalığı ve ölümü babı, c.5, s.37

Sahih-i Buhari, cizye kitabı, Yahudileri Arap yarımadası'ndan çıkarma babı, c.4, s. 65-66

Sahih-i Buhari, el-itisam bi'l-Kitab ve's-Sünne
kitabı, kerahiyyetü'l-hilâf babı, c.8, s.161

Beyrut; Şehristani, el-Milel ve'n-Nihal, cilt.1, sayfa 22.

İbn Sa'd, et- Tabakatü'l-Kübra c.2, s.243-244.

Ömer'in Hudeybiye'de Resûlullah'ın Peygamberliğinden Şüphe Etmesi

"Ömer b. Hattab -r.a- dedi ki: "Hudeybiye'de şüphe ettiğim kadar, Muhammed'in Peygamberliğinden şüphe etmedim."

SÜNNİ KAYNAKLAR

Bu olayı "Siret" ve "tarih" yazarları nakletmişlerdir. Bu olayı Buhari, Sahih'inin "Şurut" kitabının " eş-Şurut fi'l-Cihad" bâbında (c.2, s.122) ve Müslim, Sahih'inde, "Hudeybiye Anlaşması" bâbında, c.2'de nakletmiştir.
Sahih-i Buhari ve Tercemesi, Ötüken Neşriyat, İstanbul: 1987, c.6, s.2559-2573 (18.hadis)

Nitekim meşhur Şafii fakihlerinden olan İbn-i Meğazili "Menakıb" da, Hâfız Ebu Abdullah Muhammed b.Ebi Nasr Hamidi de, "Cem'un Beyne's Sahihayn" da böyle yazmıştır.

Halifenin sözü kullanış şeklinden, Hz. Peygamber'in Peygamberliğinden defalarca şüphe ettiği anlaşılmaktadır. Ancak Hudeybiye'de ki şüphe diğer şüphelerden daha kuvvetliymiş.

KURAN'I KERİM

"Hayır, (sandıkları gibi değil,) Rabbine and olsun ki, aralarında çıkan anlaşmazlıklarda seni hakem kılıp sonra senin verdiğin hüküm hakkında kalplerinde bir sıkıntı duymadan tam bir teslimiyetle teslim olmadıkça iman etmiş olmazlar." (Nisâ, 65.)

Perşembe Gününün Musibeti( Kırtas Olayı)

İbni Abbas dedi: "Hani o perşembe günü(o ne fena bir gündü), o perşembe günü... Perşembe günü Resûlullah'ın ağrılarının şiddeti yükseldi ve O (saa)şöyle buyurdu; bana kalem kağıt getirin. Size bir vasiyetname yazdırayım ki, ondan sonra yolunuzu şaşırıp hiç helâke düşmeyesiniz Ve Allah'ın Peygamber'inin yanında tartışma olmaması gerekirken orada bulunanlardan (yazılsın, yazılmasın) ihtilaf ettiler ve sonra Ömer dedi; Allah'ın Resulü sayıklıyor. Ve bunun üzerine, Allah Peygamberi (sav) buyurdu: Yalnız kalmak bana attığınız bu iftiralardan daha iyidir.Ve Ömer ve taraftarlarına kalkın gidin ve beni yalnız bırakın ve ölümü esnasında üç şey vasiyet etti. Birincisi müşrikleri Arap yarımadasından kovun, ikincisi kitap ehli olanlardan (Hristiyan ve Yahudiler) ben nasıl vergi alıyorsam siz de öyle alın ve üçüncüsünü söylemedi yada söyledi ben unuttum."

Sünni kaynak:
(Sahih-i Müslim vasiyet kitabı: Vasiyet bırakacak birşeyi olmayanın bölümü, hadis 4319 ve 4320 Beyrut-Lübnan Basımı)

"İbni Abbas dedi: "Hani o perşembe günü, o ne fena bir gündü? sonra yerdeki kumları ıslatacak kadar ağladı ve dedi: Allah Resulü şöyle buyurdu: Bana kağıt ve kalem getirin. Size bir vasiyetname yazdırayım ki, ondan sonra yolunuzu şaşırıp, hiç helâke düşmeyesinizSonra Ömer dedi: Bu adam sayıklıyor."

(Sahih-i Müslim-Vasiyet kitabı Beyrut-Lübnan Basımı)

KURAN'I KERİM

"Peygamber size her neyi verdiyse onu alın. Ve size her neyi yasakladıysa ondan vazgeçin."
(Haşr, 59✓7)

"Kim Resûle muhalefet ederse onu cehenneme sokarız." (Nisa, 4✓115)

"O hevasından konuşmaz." (Necm, 53✓3)

"Resûlün hükmünden ancak münafıklar kaçar."
(Nisa, 4✓61)

"Kim Resûle itaat, ederse şüphesiz Allah'a itaat etmiştir." (Nisa 4✓80)

Hamd olsun âlemlerin Rabbine ve selâm olsun mevlamız Muhammed'e ve tertemiz Ehlibeytine.

HİÇ Mİ RAHATSIZ OLMAZSIN

Peygamber-i Ekrem'e (s.a.a) : "Bu adam sayıklıyor" dediğini duyduklarında yüzlerinde en ufak bir rahatsızlık belirtisi görmüyorum.
Hâlbuki her müslüman bunu duyduğunda rahatsız olmalıdır. Ama bilindiği gibi nihai makamı Hz. Resûlullah'ın (s.a.a) ashabı olmaktan ibaret olan ve sonraları sıradan insanlar tarafından başa geçirilen birine karşı bir laf söylendiğinde hemen rahatsız oluyorlar. Oysa bu söz benim düşüncem de değildir, akıllı ve bilgili her insan, (nerede kaldı ki iyi kalpli ve temiz fıtratlı müslümanlar) bu olayı duyunca, " İman etmiş olan bir insan, Peygamber-i Ekrem'e (s.a.a) böyle söylemez." diye düşünmektedir.

Ehlisünnet Âlimleri de "Hezeyan" Kelimesini Söyleyenin Risalet Makamına İnanmadığını İtiraf Etmekteler.

Nitekim Kadı Ayyaz Şafii Kitabu'ş- Şifa'da, Kirmani Şerh-i Sahih-i Buhari'de, Nevevi Şerh-i Sahih-i Müslim'de ve birçok insaflı âliminiz kendi kitaplarında şöyle demişlerdir:

" Bu sözü her kim söylemişse, Peygamber-i Ekrem'e (s.a.a) iman etmemiş ve onun yüce risalet makamını tanımamıştır. Zira mezhep imamlarına göre Peygamberler insanları doğru yola eriştirme ve irşat etme makamında gayb âlemiyle irtibat hâlindedirler. Dolayısıyla sağlığında da hastalık hâlinde de emirlerine itaat edilmesi icap eder. Dolayısıyla Hz. Peygamber'e (s.a.a) böylesine küstahlıkla muhalefet etmek, onun büyük makamını tanımamaktır

Gerçekte Sünniler Rafizi,Şiiler ise Sünnet Ehlidir.

Zahiren siz kendinizi Sünni, Şii müslümanları da râfizi diye adlandırıyorsunuz. Oysa insaflıca hükmedecek ve bağnazlığı da bırakacak olursanız, açıkça görürsünüz ki gerçekten Hz. Peygamberin (s.a.a) sünnetine bağlı olanlar Şiilerdir, rafiziler ise sizlersiniz; Yani sizler Kuran ve sünnetten yüz çeviriyorsunuz.

Peygamber (s.a.a) KURANI KERİM ve EHLİBEYT'E tabi olunmasını emretmiştir. Siz kasıtlı olarak Ehlibeytten yüz çevirip başkalarına uyuyorsunuz; Peygamber (s.a.a) zamanında Kuran hükmü gereği uygulanan sünneti çiğniyorsunuz ve ilk iki halifenin hükmüyle onları terk ediyorsunuz. Hz. Peygamber'in (s.a.a) sünnetine ve siretine tabi olanları râfizi, müşrik, ve kâfir sayıyorsunuz. Yine Kuran, Enfal suresi, 41. ayette şöyle buyuruyor:

" Bilin ki, ganimet olarak aldığınız herhangi birşeyin humusu (beşte biri) Allah'a, Resulü'ne, onun akrabalarına, yetimlere, yoksullara ve yolcuya aittir..."

Hz. Peygamber (s.a.a) hayattayken bu hüküm uygulanıyor, ganimetlerin (beşte biri) akrabalar arasında paylaşılıyordu. Ama sonradan bu terkedildi...
Sonuç olarak tümüne işaret edecek olursak söz uzayıp gidecektir...

Peygamber'in Vasiyetine Engel Olunduğunu Bildiren Rivayetin Kaynakları

Peygamber-i Ekrem (s.a.a) Veda Haccından döndükten sonra hastalandı ve bir grup sahabe Resulullah'ı ziyarete gidince Hz. Peygamber:

"Bana kâğıt kalem getirin, size benden sonra asla sapmayacağınız şeyler yazayım."

İmam Gazâlî Sırru’l-Alemin kitabının 4. makalesinde (Sibt b. Cevzî de Tezkires.36'da kendisinden rivayet etmiştir) ve diğer Sünnî âlimleride de kendi kitaplarında Peygamber-i Ekrem'in (s.a.a) şöyle buyurduğunu nakletmişlerdir:

"Bana kâğıt kalem getirin size benden sonra işlerin zorluğunu kaldırıcı ve size gerekli olan şeyleri yazayım."

Bazı rivayetlerde ise şöyle yer almıştır:

"Size benden sonra ihtilâfa düşmeyeceğiniz bir şeyler yazayım."

Ömer ise şöyle dedi:

"Bırakın bu adamı; şüphesiz O hezeyana kapılmıştır! Allah'ın kitabı bize yeter!"

Orada bulunan sahabeler ikiye bölündü; bazıları Ömer'i, bazıları da Peygamber-i Ekrem'i (s.a.a) savundu. Derken orada birbirlerine girerek seslerini yükselttiler. Büyük bir ahlak abidesi olan Peygamber-i Ekrem (s.a.a) rahatsız olarak şöyle buyurdular:

"Kalkın yanımdan, benim yanımda kavga etmek doğru değildir."

Bu, bizzat Peygamber-i Ekrem'in (s.a.a) huzurunda vuku bulan Müslümanların ilk fitnesiydi ve bu fitne Hz. Peygamber'in (s.a.a) 23 yıllık onca emeklerinden sonra gerçekleşti.

TAMAMI SÜNNÎ KAYNAKLARDIR

Buharî Sahih'in c.2, s.118'inde, Müslim Vasiyyet kitabının sonunda, HamidîCem'un
Beyne’s-Sahihayn'de; İmam Ahmed b. Hanbel Müsned'in c.1, s.222'sinde, Kirmanî Şerh-u Sahih-i Buhârî'de, Nevevî Şerh-u Sahihi Müslim'de, İbn Hacer Savaik'te, KadıEbu Ali, Kadı Ruzbehan, Kadı Ayyaz, İmam Gazalî, Kutbuddin Şafiî, Muhammed b. Abdulkerim Şehristanî, İbn Esir, Hâfız Ebu Nuaym İsfahanî, Sibt b. Cevzî ve nihayet birçok büyük ve Sünnî âlimi söz konusu elemli olayı tasdik ederek eserlerinde yazmışlardır.

Ömer Peygamber (s.a.a) gibi hasta birinin başı ucunda sesini yükseltti ve âdeta söverek şöyle dedi:

"Bırakın bu adamı, O hezeyana kapılmış"

Bu konuda Şair ne de güzel söylemiş:

Benim gözümdeki dikeni görüyorsun.

Ama kendi gözündeki hurma dalını görmüyorsun.

Halbuki Allah-u Teala şöyle buyuruyor:

"Muhammed sizden birinizin babası değildir, fakat o Allah'ın Resulü ve peygamberlerin sonuncusudur." (Ahzab 40)

Yani Peygamber'i ismiyle çağırmayın; ona "Resulullah" deyin. Ama bilindiği gibi Ömer edebe ve İlahî emre riayet etmeksizin ismiyle çağırmaktan öte Hz. Peygamber'e işaret ederek "bu adam" diye hitap etmiştir.

EHLİSÜNNET ÂLİMLERİ DE "HEZEYAN" KELİMESİNİ SÖYLEYENİN RİSALET MAKAMINA İNANMADIĞINI VE İMAN ETMEDİĞİNİ İTİRAF ETMEKTELER:

"Bu sözü her kim söylemişse, Peygamber-i Ekrem'e (s.a.a) iman etmemiş ve onun yüce risalet makamını tanımamıştır. Zira mezhep imamlarına göre Peygamberler insanları doğru yola eriştirme ve irşat etmemakamında gayb âlemiyle irtibat hâlindedirler. Dolayısıyla sağlığında da hastalık hâlinde de emirlerine itaat edilmesi icap eder. Dolayısıyla Hz. Peygamber'e böylesine küstahlıkla muhalefet etmek, onun büyük makamını tanımamaktır."

SÜNNÎ KAYNAKLAR

Nitekim Kadı Ayyaz Şafiî Kitabu’ş-Şifa'da,

Kirmani Şerh-i Sahih-i Buhârî'de,

NevevîŞerh-i Sahih-i Müslim'de ve birçok Sünnî âlimi kendi kitaplarında böyle demişlerdir.

"Peygamber heva heves üzere konuşmaz, o (söz) vahyedilen bir vahiydir."

Yine:

"Resul'ün size verdiklerini alın."

Keza:

"Allah'a ve Resulü'ne itaat edin."

Bu ve benzeri ayetler sizlere gerçekleri göstermektedir. Dolayısıyla bilmeniz icap eder ki ümmetin hidayeti için istenilen kağıt ve kaleme engel olmak Allah'a muhalefettir.

KUTBUDDİN ŞAFİÎ ŞİRÂZÎ'NİN ÖMER'İN SÖZLERİNE İTİRAZ ETMESİ:

Nitekim büyük Sünnî âlimlerinden olan Kutbuddin Şafiî Şirâzî, Keşfu’l-Guyûb'da şöyle diyor:

"Açıktır ki kılavuzsuz yolu bulmak mümkün değildir. Ömer'in; 'Allah'ın kitabı aramızdadır, kılavuza ihtiyacımız yoktur' şeklindeki sözüne şaşırıyorum. Ömer'in bu sözü, tıp kitapları yanımızdadır, doktora ihtiyacımız yoktur diyen kimsenin sözü gibidir. Şüphesiz ki bu söz
yanlıştır ve kabul edilemez. Zira herkes tıp kitaplarından anlayamaz ve mutlaka o ilmi bilen bir tabibe başvurması icap eder."

Kur'ân-ı Kerim de böyledir; kendi fikriyle Kur'ân'dan istifade edemeyenler de, Kur'ân ilmine sahip olanlara müracaat etmelidirler. Nitekim Kur'ân açıkça şöyle buyuruyor:

"Onu Resul'e veya kendilerinden olan emir sahiplerine götürselerdi, onların arasından işin içyüzünü anlayanlar, onun ne olduğunu bilirlerdi." (Nisa,83.)

Gerçek kitap, ilim ehlinin göğsüdür. Nitekim Kur'ân da şöyle buyuruyor:

"Hayır o (Kur'ân), kendilerine ilim verilenlerin sinelerinde (yer eden) apaçık ayetlerdir."
(Akebut, 49.)

Bu yüzden Hz. Ali (a.s) de şöyle buyurmuştur:

"Ben Allah-u Teala'nın konuşan kitabıyım, bu Kur'ân ise Allah-u Teala'nın susan kitabıdır."
(Kutbuddin'in sözünün sonu.)

Dolayısıyla insaf, ilim, akıl ve bilgi sahibi herkes, Ömer'in lafını reddetmekte ve Peygamber-i Ekrem'in (s.a.a) vasiyetine engel olmakla çok büyük bir zulüm işlediğini tasdik etmektedir.

Ebu Bekir'in ölüm anındaki vasiyetine engel
olunmaması da çok ilginç ve hayret vericidir.
Bütün tarihçilerin ve hadisçilerin yazdığına göre, Ebu Bekir ölmek üzereyken Osman b. Affan'a şöyle dedi:

"Söylediklerimi yaz; bu benim halka olan vasiyetimdir..." Osman da Ebu Bekir'in söylediği her şeyi yazdı.Ömer ve başkaları da orada hazır bulunuyordu, hiç kimse onun vasiyet
yazdırmasına engel olmadı; özellikle de Ömer, ne hikmetse: "Bize Allah'ın kitabı yeter, Ebu Bekir'in vasiyetine ihtiyacımız yoktur." demedi.
Ama bilindiği gibi "Allah'ın kitabı bize yeter" bahanesiyle Peygamber-i Ekrem'in (s.a.a) vasiyetine engel oldular...
Öyleyse İbret alın ey basiret sahipleri

Peygamber-i Ekrem'in (s.a.a) ashabı da bu musibete ağlamıştır. Nitekim Buharî, Müslim ve diğer büyük sunni âlimleri de Abdullah b. Abbas'ın ağladığını ve sürekli şöyle dediğini kaydetmişlerdir:

"Perşembe günü, ah ne perşembe günü!" Ab-
dullah b. Abbas bunu söylerken hüngür hüngür ağlıyordu; öyle ki gözyaşları yeri ıslatıyordu.
Ona,"Perşembe günü ne olmuş ki böylesine ağlıyorsun?" dediklerinde şöyle diyordu:

"Peygamber-i Ekrem (s.a.a) ağır hastalanınca ümmetini, yazacağı vasiyetle sapıklıktan korumak için kalem kağıt istedi. Ama orada
bulunanlardan bazıları ona engel oldular. Bundan da öte,"Hezeyan ediyor!" dediler. İşte o gün asla unutulmayacak olan Perşembe günüydü. Hz. Peygamber'e (s.a.a) engel olmalarının yanı sıra küstahça çirkin laflar da
söylediler"

SÜNNÎ KAYNAKLAR

Mısır; Tarih-î Taberî c.3, s.193

Mısır; İbn-i Esir, el Kâmil, c.2, s.320

Mısır; Müsned-i Ahmed, c.1, s.122

Sahih-i Buhari, cihad ve siyer kitabı, cevaizü'l
vefd babı, c.4, s.31

Daru'l Fikir, c.4, s.85

Matabiu'ş-Şa'b, c.2, s.178

Daru İhyai'l Kütüb, c.2, s.120

el-meahid, c.2, s. 125

Sahih-i Müslim, vasiyet kitabı, terkü'l-vasiyye
li-men leyse indehu şey babı, c.2, s.16

Eş-Şerefiyye, c.5, s.85

Muhammed Ali Sabih, c.4, s.55

el-Fecale, c.2, s.111

Sahih-i Buhari, ilim kitabı, kitabetü'l-ilm babı,
c. 1, s.37

Sahih-i Buhari, Peygamberin Kisra ve
Kayser'e mektubu, Peygamberin hastalığı ve ölümü babı, c.5, s.37

Sahih-i Buhari, cizye kitabı, Yahudileri Arap yarımadası'ndan çıkarma babı, c.4, s. 65-66

Sahih-i Buhari, el-itisam bi'l-Kitab ve's-Sünne
kitabı, kerahiyyetü'l-hilâf babı, c.8, s.161

Beyrut; Şehristani, el-Milel ve'n-Nihal, cilt.1, sayfa 22.

İbn Sa'd, et- Tabakatü'l-Kübra c.2, s.243-244.

Ömer'in Hudeybiye'de Resûlullah'ın Peygamberliğinden Şüphe Etmesi

"Ömer b. Hattab -r.a- dedi ki: "Hudeybiye'de şüphe ettiğim kadar, Muhammed'in Peygamberliğinden şüphe etmedim."

SÜNNİ KAYNAKLAR

Bu olayı "Siret" ve "tarih" yazarları nakletmişlerdir. Bu olayı Buhari, Sahih'inin "Şurut" kitabının " eş-Şurut fi'l-Cihad" bâbında (c.2, s.122) ve Müslim, Sahih'inde, "Hudeybiye Anlaşması" bâbında, c.2'de nakletmiştir.
Sahih-i Buhari ve Tercemesi, Ötüken Neşriyat, İstanbul: 1987, c.6, s.2559-2573 (18.hadis)

Nitekim meşhur Şafii fakihlerinden olan İbn-i Meğazili "Menakıb" da, Hâfız Ebu Abdullah Muhammed b.Ebi Nasr Hamidi de, "Cem'un Beyne's Sahihayn" da böyle yazmıştır.

Halifenin sözü kullanış şeklinden, Hz. Peygamber'in Peygamberliğinden defalarca şüphe ettiği anlaşılmaktadır. Ancak Hudeybiye'de ki şüphe diğer şüphelerden daha kuvvetliymiş.

KURAN'I KERİM

"Hayır, (sandıkları gibi değil,) Rabbine and olsun ki, aralarında çıkan anlaşmazlıklarda seni hakem kılıp sonra senin verdiğin hüküm hakkında kalplerinde bir sıkıntı duymadan tam bir teslimiyetle teslim olmadıkça iman etmiş olmazlar." (Nisâ, 65.)

Perşembe Gününün Musibeti( Kırtas Olayı)

İbni Abbas dedi: "Hani o perşembe günü(o ne fena bir gündü), o perşembe günü... Perşembe günü Resûlullah'ın ağrılarının şiddeti yükseldi ve O (saa)şöyle buyurdu; bana kalem kağıt getirin. Size bir vasiyetname yazdırayım ki, ondan sonra yolunuzu şaşırıp hiç helâke düşmeyesiniz Ve Allah'ın Peygamber'inin yanında tartışma olmaması gerekirken orada bulunanlardan (yazılsın, yazılmasın) ihtilaf ettiler ve sonra Ömer dedi; Allah'ın Resulü sayıklıyor. Ve bunun üzerine, Allah Peygamberi (sav) buyurdu: Yalnız kalmak bana attığınız bu iftiralardan daha iyidir.Ve Ömer ve taraftarlarına kalkın gidin ve beni yalnız bırakın ve ölümü esnasında üç şey vasiyet etti. Birincisi müşrikleri Arap yarımadasından kovun, ikincisi kitap ehli olanlardan (Hristiyan ve Yahudiler) ben nasıl vergi alıyorsam siz de öyle alın ve üçüncüsünü söylemedi yada söyledi ben unuttum."

Sünni kaynak:
(Sahih-i Müslim vasiyet kitabı: Vasiyet bırakacak birşeyi olmayanın bölümü, hadis 4319 ve 4320 Beyrut-Lübnan Basımı)

"İbni Abbas dedi: "Hani o perşembe günü, o ne fena bir gündü? sonra yerdeki kumları ıslatacak kadar ağladı ve dedi: Allah Resulü şöyle buyurdu: Bana kağıt ve kalem getirin. Size bir vasiyetname yazdırayım ki, ondan sonra yolunuzu şaşırıp, hiç helâke düşmeyesinizSonra Ömer dedi: Bu adam sayıklıyor."

(Sahih-i Müslim-Vasiyet kitabı Beyrut-Lübnan Basımı)

KURAN'I KERİM

"Peygamber size her neyi verdiyse onu alın. Ve size her neyi yasakladıysa ondan vazgeçin."
(Haşr, 59✓7)

"Kim Resûle muhalefet ederse onu cehenneme sokarız." (Nisa, 4✓115)

"O hevasından konuşmaz." (Necm, 53✓3)

"Resûlün hükmünden ancak münafıklar kaçar."
(Nisa, 4✓61)

"Kim Resûle itaat, ederse şüphesiz Allah'a itaat etmiştir." (Nisa 4✓80)

Hamd olsun âlemlerin Rabbine ve selâm olsun mevlamız Muhammed'e ve tertemiz Ehlibeytine.

HİÇ Mİ RAHATSIZ OLMAZSIN

Peygamber-i Ekrem'e (s.a.a) : "Bu adam sayıklıyor" dediğini duyduklarında yüzlerinde en ufak bir rahatsızlık belirtisi görmüyorum.
Hâlbuki her müslüman bunu duyduğunda rahatsız olmalıdır. Ama bilindiği gibi nihai makamı Hz. Resûlullah'ın (s.a.a) ashabı olmaktan ibaret olan ve sonraları sıradan insanlar tarafından başa geçirilen birine karşı bir laf söylendiğinde hemen rahatsız oluyorlar. Oysa bu söz benim düşüncem de değildir, akıllı ve bilgili her insan, (nerede kaldı ki iyi kalpli ve temiz fıtratlı müslümanlar) bu olayı duyunca, " İman etmiş olan bir insan, Peygamber-i Ekrem'e (s.a.a) böyle söylemez." diye düşünmektedir.

Ehlisünnet Âlimleri de "Hezeyan" Kelimesini Söyleyenin Risalet Makamına İnanmadığını İtiraf Etmekteler.

Nitekim Kadı Ayyaz Şafii Kitabu'ş- Şifa'da, Kirmani Şerh-i Sahih-i Buhari'de, Nevevi Şerh-i Sahih-i Müslim'de ve birçok insaflı âliminiz kendi kitaplarında şöyle demişlerdir:

" Bu sözü her kim söylemişse, Peygamber-i Ekrem'e (s.a.a) iman etmemiş ve onun yüce risalet makamını tanımamıştır. Zira mezhep imamlarına göre Peygamberler insanları doğru yola eriştirme ve irşat etme makamında gayb âlemiyle irtibat hâlindedirler. Dolayısıyla sağlığında da hastalık hâlinde de emirlerine itaat edilmesi icap eder. Dolayısıyla Hz. Peygamber'e (s.a.a) böylesine küstahlıkla muhalefet etmek, onun büyük makamını tanımamaktır

~ EHLİSÜNNET EHLİBEYTİ TERKETTİ~

Ehlisünnet vel cemaat fırkası, Ehlibeyte sığınan, onların izinden giden, Kuran ve sünnete sıkı sıkıya sarılan Şia karşısında oluşturulmuş karşıt bir gruptur.

Ehli sünnet vel cemaatin Ehlibeyti terkettiği herkesçe bilinen bir gerçektir. Onlar Ehlibeyti bırakıp dört mezhep imamlarına yönelmişlerdir. Görüyoruz ki onlar fıkıh, ibadet ve inanç konularında Ehlibeyt'in (a.s) rivayet ettiği Peygamber sünnetine başvurmamışlardır. Oysaki ev halkı, evin içinde olanları diğerlerinden daha iyi bilir. Onlar Peygamberin ev halkı ve torunuydular. İlim ve amelde kimse onların eline su dökemezdi. Üç asır boyunca daima ümmetle aynı anda hareket ettiler. Halk dini ve ruhani imameti on iki imamda gördü ve hiçbir Ehlibeyt imamı, diğeriyle çelişmedi. 4 Mezhep imamları birbirleriyle daima çelişti hatta birbirlerini tekfir edenler bile oldu çok enteresan değil mi

Bugün bazı Sünniler " Biz Ali'ye ve Ehlibeytine Şiilerden daha yakınız" diyorlar. O zaman neden âlimleri veya mezhep imamları Ehlibeyt fıkhını bir kenara bırakıp kendi yapmacık mezheplerini takip etmiş ve ettirmişler

Halbuki Allah-u Teâlâ şöyle buyurur:

" İnsanlardan İbrâhim'e en yakın olanlar, onu takip edenlerdir."

Demek ki onu takip etmeyenler ona daha yakın olamaz. Bu, çok açıktır.