SONBAHARDAYIM
Gönderilme zamanı: 25 Haz 2009, 01:36
SONBAHARDAYIM
Yine hüsran,
Yine kurumuş gözyaşı var yastığımda.
Yüreğim sonbaharda,
Ve ben yaprak dökümündeyim.
Neleri soldurdun bende bilemezsin…
Ve sadece yaprak değil yüreğimde savrulan.
Yine gece,
Yine yıldız yok gökyüzünde.
İstanbul un ışığına inat parlayan yıldızlar var sadece.
Yine gece,
Ve yine umutsuzluğa kapıldığım saatlerdeyim.
Gözyaşlarımın lekesi var yastığımda.
Ama artık ağlamıyorum...
İstanbul un gecelerine inat,
Ağlamayacağımda…
Yüreğim sonbaharda,
Ve ben yaprak dökümündeyim…
Her şey solup düşüyor yüreğime.
Sonra hafiften bir rüzgâr…
Sonra tipi, fırtına…
Üstelik sadece yaprak değil yüreğimde savrulan.
Neleri soldurdun bende bilemezsin.
Kaç mevsimdir burkuluyor yüreğim…
Kaç gecedir ağlıyor gözlerim.
Bana çevir yüzünü ne olur.
Bir himmet eylesen ilkbahar olur.
Asırlık çınar kadar güçlü olsam da ben…
Senin mevsiminde gencecik fidanım.
Budarken dallarımı yeni filizler çıksın diye…
O kadar derindi ki açtığın yaralar…
Hep yarım kaldı bir yanım…
BU GECE ÖLEYİM
Bu gece ben bile bensiz kalmışım...
Kendimde değilim bu gece.
Ben bu gece öleyim!
Kimse ağlamasın, üzülmesin,
Hatta adımı bile unutsun ardımdan.
Yalan olayım hayatta...
Rüzgâr gibi esip geçeyim.
Ama kimse üşümesin esmemden.
Ben bu gece öleyim,
Yalnızlığım gömsün toprağa...
Akan gözyaşlarım sulasın mezarımı.
Ben bu gece öleyim de;
Boğazımda düğümlenen bu haykırışta bitsin!
Ben bu gece öleyim de;
Yüreğime hançer olan bu intizar bitsin artık!
Bitsin artık bu yavan yaşamım.
Ben bu gece binlerce kez öldüm aslında;
Ama ne yazık ki nefes alıyorum hala...
(Not bu her iki şiirin de şairinin adını bilmiyorum. Ama alıntıladığım yerden anladığım kadarıyla ikisini de aynı kişi yazmış. Neyse yazanın yüreğine sağlık, güzel yazmış.
Yine hüsran,
Yine kurumuş gözyaşı var yastığımda.
Yüreğim sonbaharda,
Ve ben yaprak dökümündeyim.
Neleri soldurdun bende bilemezsin…
Ve sadece yaprak değil yüreğimde savrulan.
Yine gece,
Yine yıldız yok gökyüzünde.
İstanbul un ışığına inat parlayan yıldızlar var sadece.
Yine gece,
Ve yine umutsuzluğa kapıldığım saatlerdeyim.
Gözyaşlarımın lekesi var yastığımda.
Ama artık ağlamıyorum...
İstanbul un gecelerine inat,
Ağlamayacağımda…
Yüreğim sonbaharda,
Ve ben yaprak dökümündeyim…
Her şey solup düşüyor yüreğime.
Sonra hafiften bir rüzgâr…
Sonra tipi, fırtına…
Üstelik sadece yaprak değil yüreğimde savrulan.
Neleri soldurdun bende bilemezsin.
Kaç mevsimdir burkuluyor yüreğim…
Kaç gecedir ağlıyor gözlerim.
Bana çevir yüzünü ne olur.
Bir himmet eylesen ilkbahar olur.
Asırlık çınar kadar güçlü olsam da ben…
Senin mevsiminde gencecik fidanım.
Budarken dallarımı yeni filizler çıksın diye…
O kadar derindi ki açtığın yaralar…
Hep yarım kaldı bir yanım…
BU GECE ÖLEYİM
Bu gece ben bile bensiz kalmışım...
Kendimde değilim bu gece.
Ben bu gece öleyim!
Kimse ağlamasın, üzülmesin,
Hatta adımı bile unutsun ardımdan.
Yalan olayım hayatta...
Rüzgâr gibi esip geçeyim.
Ama kimse üşümesin esmemden.
Ben bu gece öleyim,
Yalnızlığım gömsün toprağa...
Akan gözyaşlarım sulasın mezarımı.
Ben bu gece öleyim de;
Boğazımda düğümlenen bu haykırışta bitsin!
Ben bu gece öleyim de;
Yüreğime hançer olan bu intizar bitsin artık!
Bitsin artık bu yavan yaşamım.
Ben bu gece binlerce kez öldüm aslında;
Ama ne yazık ki nefes alıyorum hala...
(Not bu her iki şiirin de şairinin adını bilmiyorum. Ama alıntıladığım yerden anladığım kadarıyla ikisini de aynı kişi yazmış. Neyse yazanın yüreğine sağlık, güzel yazmış.
